مقایسه سبک های دلبستگی و ابراز وجود در نابینا و بینا

چکیده: تحقیق حاضر به منظورمقایسه سبک های دلبستگی و ابراز وجود در افراد نابینا و بینا انجام شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه دانش آموزان نابینا و بینا در دامنه سنی 18-12 ساله بود که در سال تحصیلی 92-93 در مدارس راهنمایی و دبیرستان شهر اردبیل بودند. تعداد 15 نفر نابینا و 15 نفر بینا از میان دانش آموزان انتخاب شدند. پرسشنامه های سبک دلبستگی کولینز و رید و ابراز وجود شرینگ به عنوان ابزار جمع آوری داده ها به صورت انفرادی و در محل آموزشگاه بر روی آنها اجرا شد. ضمن آنکه روش تحقیق مطالعه حاضر با توجه به موضوع آن، از نوع علی- مقایسه ای بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان داد که بین سبک دلبستگی و ابراز وجود دانش آموزان نابینا و بینا تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. بطوریکه میانگین دانش آموزان نابینا در سبک دلبستگی دوسوگرا بیشتر از دانش آموزان بینا می باشد ولی در سبک دلبستگی ایمن میانگین دانش آموزان بینا بیشتر است. همچنین در ابراز وجود میانگین دانش آموزان نابینا کمتر از بینا می باشد. تحلیل نتایج این تحقیق نشان می دهد روابط مناسب نابینایان با اطرافیان و آموزش ابراز وجود می تواند در کاهش افسردگی و اضطراب آنان موثر باشد.

واژه های کلیدی: سبک های دلبستگی، ابراز وجود، دانش آموزان، نابینایان

مقدمه

      با کمی دقت و تامل در خلقت انسان ها، در می یابیم هیچ انسانی مانند یکدیگر نیستند. این تفاوت ها در ابعاد مختلف جسمی، ذهنی و رفتاری قابل مشاهده است. هر یک از انسان ها در مفهومی عام و گسترده استثنایی هستند، زیرا با یکدیگر از ابعاد مختلف وجودی تفاوت دارند. اما این تفاوت ها در اکثر افراد احتمالاً چشمگیر نیست و لذا، آن گروه را اصطلاحاً گروه هنجار یا متوسط تلقی می کنند. در حالی که آنچه از مفهوم استثنایی منتظر است، در واقع وجود تفاوت های فاحش برخی از انسان ها در زمینه های گوناگون با گروه اصطلاحاً هنجار یا متوسط است (سیف نراقی و نادری، 1389). یکی از این گروه های استثنایی را افراد نابینا و کم بینا شامل می شود، به طوری که از بدو پیداش بشر افرادی بودند که به واسطه علل مختلف از قدرت بینایی محروم شده اما به دلیل برخورداری از سایر قابلیت ها مورد توجه قرار گرفته اند.